Fondswerving

Vorige week heb ik aan veel mensen een email verstuurd met de vraag om financiele bijdrage voor het project in India. Het percentage mensen dat gereageerd heeft is nog laag, maar ik ben overweldigd door de bijdragen die binnenstromen. Aan het einde van de week kon ik Balakrishnan, de programma directeur van CWDR, melden dat er al 1.000,- euro binnen was. Hij was blij verrast en is meteen in actie gekomen.

Vandaag werden de eerste bouwmaterialen gebracht. Twee vrachtwagens met houten planken en palen en een waterreservoir. Ik ben helemaal blij.

Volgende week moet ik naar Sri Lanka om mijn visum te vernieuwen. Ik blijf daar twee weken. Als ik terug kom, bij leven en welzijn met een visum, gaan we van start met de bouwactiviteiten van de zeepfabriek. Het motiveert me ontzettend dat deze eerste zichtbare resultaten met jullie hulp geboekt kunnen worden. Bedankt!

Vrouwenrechten

Zaterdag 29 augustus organiseerde CWDR in Chennai een congres met als thema vrouwenrechten. Ik verbaas me vaak over hoe hier in India met vrouwen omgegaan wordt. Ze hebben weinig tot niks te zeggen. De man of vader van de vrouw bepaalt alles. Of de vrouw mag werken of niet, ze moet haar verdiende geld afstaan aan haar vader of man, zelfs het moment waarop een man en vrouw met elkaar vrijen, wordt door de man bepaalt, de vrouw moet volgen. Vrouwen weten vaak niet welke rechten ze hebben. Ze weten niet beter dan dat ze op deze manier behandeld worden. Het informeren en inlichten van vrouwen over welke rechten zij hebben, dat ze op mogen komen voor zichzelf en zichzelf kunnen ontwikkelen is zeer belangrijk. Gelukkig werd de essentie van de toespraken voor mij vertaalt, want tamil kan ik helaas niet volgen. Ook zijn ze (nog) niet gewend presentaties met powerpoint te geven. Het congres was in een mooie zaal. Het geluid stond hard, maar dat is hier blijkbaar normaal. Voordeel is dat je telefoon af mag gaan en je een gesprek kan voeren, terwijl de toespraak op het podium niet onderbroken wordt. De meeste vrouwen kwamen laat binnen en liepen vaker dan ik gewend ben door de zaal. Toch was het voor Indiase begrippen rustig in de zaal en was er veel aandacht voor de informatie die verstrekt werd.

De toespraken werden afgewisseld met gezang en afgesloten met dans. De laatste spreekster had veel expressie en sloot haar toespraak af met een uitspraken voor rechten van vrouwen, die de dames in de zaal nariepen.

Ik was onder de indruk van deze bijeenkomst, van de behandeling van vrouwen, van de armoede die beschreven werd.

Het was een lange dag. 's Morgens waren we al om 5:00 opgestaan en rond 6:00 zouden we de bus nemen. Uiteindelijk zaten we om 7:00 in de bus. Pas rond 19:30 namen we de bus terug naar Paniyur. De dames van de staff maakten zich zorgen over dit tijdstip. Ik vroeg waarom en het bleek dat ze thuis door haar ouders (vooral de vaders) gestraft zouden worden, omdat ze zo laat waren. Ze werden verdacht met een man op stap te zijn gegaan 's avonds. Ik snapte het niet, want al de staffmembers gingen met een andere staffmember uit hetzelfde dorp naar huis. Maar dat maakte niet uit, werd mij vertelt. Ik snap niet dat de ouders niet trots zijn op hun dochters, dat ze werk hebben, dat ze zoveel mooie dingen doen voor andere vrouwen, dat ze zich ontwikkelen. Dit onderwerp is teboe. Ik krijg er weinig over te horen. Ik kan dus ook moeilijk natrekken wat ouders vinden van de activiteiten van de staffmembers, hoewel ik het wel ga proberen. In ieder geval voel ik me weer extra gezegend met de support van mijn ouders.

Ganesh, de Hindoe god met het hoofd van een olifant

Vanmorgen om 6:00 werd ik wakker, van geluid dat leek op een veel te hard staande wekkerradio. Ik zocht naar de wekker en dacht dat mijn huisgenootje in de andere kamer misschien een wekker had gezet. Het bleef maar doorgaan. Ik ging naar buiten en de hele omgeving was gevuld met harde Indiase muziek. Ondertussen is het bijna 11:00 en nog steeds schalt muziek uit de luidsprekers door het dorp en trommelen trommelaars er lustig op los.

Deze week wordt de verjaardag van Ganesh, de Hindoe god met het hoofd van een olifant, gevierd. Overal zijn feesten, vuurwerk knalt dag en nacht en sinds vandaag schalt dus ook muziek door het dorp.

De stoep is door mijn huisgenote versierd met krijt en bloemblaadjes.

Na een grote schoonmaak heeft mijn huisgenootje in de gemeenschappelijke kamer een heus altaar voor Ganesh ingericht. Zondag stond in het teken van zoetigheid, maar helaas vind ik de Indiase lekkernij niet heel lekker...

Een bijzondere ervaring om te zien hoe iedereen in dit feest op lijkt te gaan. Je ontkomt er ook eigenlijk niet aan. Zelfs Ravi kwam gisteren met een kaal hoofd op kantoor. Zondag was hij in een tempel geweest en had zich kaalgeschoren. Je haar afstaan aan een god is een zeer gewaardeerde geloofsdaad in India.

Resultaten zelfgemaakte zeep

Vinden jullie ook niet dat ik er heel schoon uitzie? Ik gebruik al twee weken lang de zelfgemaakte zeep. We hebben twee keer zeep gemaakt, wat in totaal 28 stukken zeep opgeleverd heeft. De zeep ''Convert'' echt. (Convert Projectmanagement is de naam van mijn bedrijf, vandaar Convert zeep). De zeep maakt ook kleding schoon, het schuimt lekker. De geur is alleen nog matig. We gebruiken een geurolie die aangeleverd is in pakketten om zeep te maken. Eucaliptusplanten, limoenen, rozen, ze groeien hier allemaal, dus het maken van geurolie moet mogelijk zijn. Het blijkt maar weer dat bij het opzetten van een zeepfabriek veel andere bedrijfjes opgericht kunnen worden. En dat is nu net wat ik voor ogen had, toen ik hier naartoe ging. Alleen nu kijken of de vrouwen er ook brood (of rijst) in zien en moed hebben om de bedrijvigheid op te pakken.

Trip door Centraal Tamil Nadu

Afgelopen vrijdag en zaterdag zijn Selvamani, Ravi, Vanitha, Widhi en ik op stap geweest in Centraal Tamil Nadu. Hoofdbestemming was Velanganni, een bedevaartsplaats voor rooms katholieken. De grootste katholieke kerk van India staat hier. Selvamani, zelf rooms katholiek, wilde de plek graag aan mij laten zien. We hebben een auto met chauffeur gehuurd, want ondanks dat ik zelf prive chauffeur ben geweest, waag ik me nog niet graag aan links rijden gecombineerd met Indiase verkeersomstandigheden...Dit is de top van een van de vier toegangspoorten van Chidambaram tempel. In de meeste tempels is het verboden foto's te maken, zo ook deze. Ik heb enkele kaarten gekocht om toch afbeeldingen te hebben. Opvallend zeldzaam kunnen vakantiekaarten gekocht worden. Indiase mensen sturen blijkbaar geen vakantiekaarten naar elkaar.

Zo doen de vrouwen hier zaken. Een klaptafel, fiets met fietsmand en bloemen zijn voldoende om geld te verdienen. Vrouwen dragen hier vaak bloemen in het haar.

In de Art Gallery van Silappathikara wordt de legende van Kovalan en Kannagi verteld, aan de hand van prachtige beelden.

Zaterdag 15 Augustus is Independence day in India. Er zijn meer vlaggen dan normaal zichtbaar, maar niet vergelijkbaar met koninginnedag.

We hebben in de Dison Lodge geslapen. Zo op de foto ziet de lodge er goed uit. Ik had een schone kamer, maar daar is ook alles mee gezegd... De badkamer bestond uit een kraantje en een Indiaas toilet (gat in de vloer). Er was veel herrie. Kortom ik heb slecht geslapen en besef me weer hoeveel ik op comfort gesteld ben...

De kathedraal van Velanganni. Zowel katholieken als Hindoes komen naar deze plek om Maria te aanbidden. De kathedraal is heel nieuw en wordt intensief gebruikt. Elke morgen van 5:40 tot 12:00 is er ieder uur een mis, meestal in het Tamil, maar ook in het Engels, Hini, Telugu en Malayalam. Deze nieuwe kathedraal staat in een rechte as tussen de oude kerk en de zee. In december 2004, met de tsunami, waren veel pelgrims hier om kerst te vieren. De foto is vanaf het strand gemaakt. Zonder enig probleem kan een grote golf al de winkeltjes in een keer wegvagen, wat in 2004 is gebeurt. Hier zijn veel mensen omgekomen. Ik zag hier ter plekke weinig maatregelen om de winkels te beschermen tegen het water. In de omgeving zag ik wel meerdere kades verschijnen. Selvamani vroeg mij de zee aan te raken, omdat dat zo hoort. Het water was zo smerig, dat ik er echt niet in ben gegaan.

De as loodrecht op de zee, verbindt de oude en de nieuwe kerk. Daar gaat het hart van een stedenbouwkundige, die ook nog in Parijs heeft gewoond, sneller van kloppen. Ook hier valt me op hoe imposant en invloedrijk ordening en structuur zijn voor een omgeving.

Langs dit rechte pad tussen de nieuwe en de oude kerk is aan beide zijde het leven van Jezus in 14 beelden uitgebeeld. In het midden gaan zeer toegewijde pelgrims kruipend naar de kerk, zelfs de brandende zon houdt hen niet tegen. Selvamani vertelde dat zij dit de avond ervoor had gedaan. Wel slim, dan is het in ieder geval koel.

De volgende tempel die we bezochten heet Brihadishwara en staat in Thanjavur. De prachtigste tempel die ik tot nu toe gezien heb, niet voor niks door Unesco benoemd als wereld erfgoed. Gebouwd in 1010 door Raja Raja in Chola architectuur. In de tempel is een enorm standbeeld van de stier ''Nandi'', 6m lang, 3m hoog, uit 1 rots gehouwen. In de toren die je op de foto ziet is de plek waar aanbeden wordt. Dit is de hoogste toren van deze tempel. Bij andere tempels zijn meestal de toegangspoorten (Gopurams) de hoogste torens.

In Trichy staat de Rock Fort tempel. Deze tempel staat op een rots van 83 meter hoogte. Met een trap, gedeeltelijk binnen in de rots uitgehouwen. Op de top is prachtig uitzicht over de stad en de Cauvery rivier. In de Cauveryrivier, in de buurt van Trichy ligt de een dam genaamd Grand Anicut of Kallanai. Deze is dam is gebouwd door de Chola koning Karikalan zeker 1000 jaar geleden. Helaas was het al donker. Een volledige restauratie van de dam is in 2009 afgerond. De dam wordt intensief gebruikt door verkeer. Vrachtauto's, auto's, tractoren, motors, fietsers, voetgangers, iedereen gaat er langs elkaar. En de breedte is voldoende om twee auto's te laten passeren zonder schade.

De eerste zeep is gemaakt

Vandaag waren de verschillende olieproducten, ingredienten en gereedschappen verzameld om de eerste zeep te maken. Gebruik makend van een kg weegschaal (erg praktisch om 110 of 244 gram af te wegen :)) hebben we de 'juiste' hoeveelheden met elkaar gemengd. Een bijzondere ervaring was te zien hoe de temperatuur gemeten werd. De wens was een temperatuur van 30 graden. Wat je dan doet is de thermometer in de vloeistof houden. Als deze te warm blijkt te zijn haal je de thermometer uit de vloeistof en zwaait er zo lang meer rond tot de thermometer is afgekoeld tot 30 graden en roept dan heel hard dat de vloeistof 30 graden is... Het mixen van de producten duurde circa 20 minuten. De blender die als mixer gebruikt wordt, had ondertussen een temperatuur van zeker 30 graden... De twijfel over het slagen van de zeepoperatie had ook een hoogtepunt bereikt bij Selvamani, Ravi en Vanitha die mee hielpen. Maar de volhouder wint, ook dit keer, en het zeepmengsel is dik geworden. Morgen ochtend is de zeep voldoende hard geworden om te testen. Eerdere ervaring met zeepmaken door CWDR heeft geresulteerd in zeep waar mensen uitslag van kregen. De hele voorraad is toen meteen weggegooid. We hebben dit keer 13 stukken zeep gemaakt, zodat we niet weer veel weg moeten gooien. Ik zie met spanning uit naar het resultaat van morgen. Ik kwam er trouwens achter dat het gebruik van dierlijk vet voor zeep in India verboden is. In het bijzonder vet van runderen, ik denk omdat een koe hier heilig is.

The Field

CWDR in Paniyur heeft circa 10 staffmemebers, die allemaal voor een ''field'' verantwoordelijk zijn. De afgelopen dagen heb ik meerdere plekken bezocht. Eindelijk de mogelijkheid om de omgeving beter te leren kennen. De natuur is erg mooi. Palmbomen, cactussen, fruitbomen en de zon schijnt altijd en het weer is goed. Gisteren heb ik Kuppam bezocht. Hier is door een sjeik vele jaren geleden een prachtig fort gebouwd. Helaas is daar nu alleen een ruine van over, maar de grote en de details van het metselwerk zijn duidelijk zichtbaar en erg mooi. Kuppam is getroffen door de tsunami. Meerdere staffmembers wonen in tsunamidorpen, dorpen die zijn gebouwd ter vervanging van de door de tsunami getroffen huizen. De nieuwe huizen zijn robuusd en op veiligere plaatsen achter de rivier gebouwd. Na enige tijd op het strand liepen we terug door het oude dorp dat door de tsunami was getroffen. Groen uitgeslagen muren, fundamenten van huizen waarvan alleen nog een deurpost overeind stond, half afgebroken muren, doeken hangend aan daken, geen leven, een spookstad. Het oude huis van staffmember Widhi wees ze aan met de stronk van de boom die daar voor de tsunami stond. Aan de uitslag op de muur was te zien hoe hoog het water gestaan heeft. De breking van de golven is ook veranderd na de tsunami. Het water is meer landinwaarts gekomen. Als je nu naar de zee kijkt, breekt de golf twee keer. Eerst op de locatie waar vroeger de branding was en vervolgens op de plek waar nu werkelijk de branding is. Dit was de eerste keer dat ik de overblijfselen van de tsunami zo duidelijk zag en het maakte veel indruk op me.

Zeepfabriek - ideeen gevraagd voor publiciteit

Gisteren met Selvamani en Ravi opnieuw naar Auroville gegaan. Dit keer had ik een afspraak geregeld in de zeepfabriek Mereville trust. De man met wie ik de afspraak had, had een demonstratie voorbereid om te laten zien hoe zeep gemaakt wordt. Het had niet beter kunnen zijn. Alles op film opgenomen en gehoord met welke temperatuur we welke producten op welk moment kunnen mixen. Op de terugweg kwamen we langs het meditatiecentrum van Auroville, de gouden bol die je op de foto ziet. Vervolgens in Ponducherry een blender en thermometer gekocht, alleen de maatbeker ontbreekt nog en gedestileerd water, maar dat kopen we binnenkort. Verder zoek ik sponsors en fondsen om de zeepfabriek bruikbaar te maken. CWDR is in Nederland niet ingeschreven bij het ANBI, waardoor giften aan CWDR door Nederlanders niet van de belasting aftrekbaar zijn. Ik zoek momenteel naar een oplossing hiervoor. Ik hoor graag tips om meer publiciteit aan mijn project te geven. Het fonds NCDO sponsort kleinschalige projecten van Nederlanders in ontwikkelingslanden en let daarbij sterk op de manier waarop Nederlanders bekend worden met dit project. Ik heb ondertussen contact gezocht met Helpende Nederlanders, een programma van de EO, maar hoor graag andere spectaculaire ideeen om aandacht aan mijn project te besteden.

Computerlokaal

Brouwerautomatisering is de naam van het bedrijf van mijn vader. Hij verkoopt computers en alles wat daarmee samenhangt. Ik ben erg trots dat mijn vader veel plezier heeft in zijn werk en voorals dat hij dit bedrijf heeft opgericht toen hij al meer dan 50 jaar oud was. Bel dus voortaan 0416-272828 voor je computervragen. Dat doe ik ook hier in India. Er is een computercentre met 10 computers, waar de dames les krijgen in microsoft sofware, typen met 10 vingers en internet. Probleem is dat er hier geen expertise is om computers die niet werken te repareren. Voor hulp moet gewacht worden op iemand uit Chennai. Ik heb de helpdesk ''brouwerautomatisering'' geraadpleegd en ondertussen kan ik voedingen in computers vervangen, biossen bijbuigen en vooral veel stof uit computers blazen. En ik leer het weer aan de dames, hoewel die soms bang zijn om de computer aan te maken en soms teveel geweld gebruiken om stekker verkeerd in de computer te krijgen. Ondertussen werken 9 van de 10 computers weer.