Na een middagje vuilnis ruimen in de tuin, namen de activiteiten van de dag een andere wending. De zus van Karthika (staff member) ging zich verloven. Aangezien Karthika haar jongere zus is, werd zij tijdens de verloving meteen gepresenteerd als volgende huwbare kandidaat. Tenminste dat is wat ik ervan begrepen heb. Hoe dan ook rond 18:30 vertrokken we naar het huis van de familie van de dames. Er stond een soort podium inclusief decor met pauwen onder een feestelijke partytent. Na het drinken van koffie en een tijd lang zitten, ging ik met de dames het huis van de dames binnen. Het aankleden ging beginnen. Eerst een soort broche met diamanten in het haar aanbrengen, wat later als basis voor een bloemen hoofdtooi diende. Het haar vlechten, strik erin en de sari aantrekken. Nadat alle plooien op de juiste manier vastgezet zijn, worden de dames met alle diamanten siranden volgehangen. Sieranden om de nek, armen, oren en in het haar. Nog meer bloemen om de hoofdtooi en steeds meer gescheeuw van 
ongeduldige mensen dat de oudste dame nu echt naar buiten moet komen voor de ceremonie. De oudste zus is klaar en krijgt door haar vader een bloemenkrans omgehangen. Ze gaat naar buiten. Zelf blijf ik binnen bij de verkleedpartij van Karthika. Ook zij krijgt de sari aan, sieraden omgehangen, nog meer bloemen in het haar en heel veel ''hairpins'' om alles strak en vast te zetten. De oudste zus was ondertussen weer het huis ingevlucht, zo kwam het in ieder geval op mij over. De echte rede zal zijn dat de ceremonie voor haar klaar was. Ze zag er in ieder geval een stuk meer ontspannen uit. Nadat ook Karthika een bloemenkrans omgehangen kreeg, ging ik wel mee naar buiten. Karthika zat op het podium, waar verschillende vrouwelijke familieleden met schalen zegenende bewegingen om haar heen maakten en geld kado gaven. Vervolgens op de foto en de volgende was aan de beurt. Ook ik ging samen met de dames van de staff kado's aanbieden. Bijna stond mijn kleding nog in brand doordat ik te dicht bij een brandende olielamp stond, maar vele handen om mij heen voorkwamen echte ontvlamming. We kregen een soort ''snoepzak'' mee. dat 
bestond uit een schaaltje met wit zoet poeder, een kam en twee doosjes met kleuren om bindi's te maken. Mij werd gezegd dat ik het witte poeder moest eten, maar het wemelde van de mieren. Ik heb met al mijn vermogen geprobeerd de mieren van het bordje te verjagen en heb een klein snifje gegeten, waarna het geschaalte gelukkig door iemand anders in een tas werd gestopt om mee naar huis te nemen. In het naastgelegen huis was voor de gasten eten gekookt. De volgende uitdaging was om in kleermakerszit mijn eten met mijn vingers te eten. Het was me even te veel, dus ik heb een lepel gevraagd en het eten met lepel gegeten. Het was ondertussen 21:00, tijd om naar huis te gaan.
ongeduldige mensen dat de oudste dame nu echt naar buiten moet komen voor de ceremonie. De oudste zus is klaar en krijgt door haar vader een bloemenkrans omgehangen. Ze gaat naar buiten. Zelf blijf ik binnen bij de verkleedpartij van Karthika. Ook zij krijgt de sari aan, sieraden omgehangen, nog meer bloemen in het haar en heel veel ''hairpins'' om alles strak en vast te zetten. De oudste zus was ondertussen weer het huis ingevlucht, zo kwam het in ieder geval op mij over. De echte rede zal zijn dat de ceremonie voor haar klaar was. Ze zag er in ieder geval een stuk meer ontspannen uit. Nadat ook Karthika een bloemenkrans omgehangen kreeg, ging ik wel mee naar buiten. Karthika zat op het podium, waar verschillende vrouwelijke familieleden met schalen zegenende bewegingen om haar heen maakten en geld kado gaven. Vervolgens op de foto en de volgende was aan de beurt. Ook ik ging samen met de dames van de staff kado's aanbieden. Bijna stond mijn kleding nog in brand doordat ik te dicht bij een brandende olielamp stond, maar vele handen om mij heen voorkwamen echte ontvlamming. We kregen een soort ''snoepzak'' mee. dat 
bestond uit een schaaltje met wit zoet poeder, een kam en twee doosjes met kleuren om bindi's te maken. Mij werd gezegd dat ik het witte poeder moest eten, maar het wemelde van de mieren. Ik heb met al mijn vermogen geprobeerd de mieren van het bordje te verjagen en heb een klein snifje gegeten, waarna het geschaalte gelukkig door iemand anders in een tas werd gestopt om mee naar huis te nemen. In het naastgelegen huis was voor de gasten eten gekookt. De volgende uitdaging was om in kleermakerszit mijn eten met mijn vingers te eten. Het was me even te veel, dus ik heb een lepel gevraagd en het eten met lepel gegeten. Het was ondertussen 21:00, tijd om naar huis te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten