Gisteren ben ik in het huis van Selvamani gaan lunchen. Zij woont met haar ouders in Cheyur, een wat grotere plaats hier in de buurt, met pinautomaat. Op donderdag is daar altijd markt. op weg naar Cheyur reden we langs velden waar zout gewonnen wordt.
De vader van Selvamani heeft hun huis met twee verdiepingen in twee jaar gebouwd. In 1985 was het klaar, maar de woning lijkt niet op de jaren
'80 stijl van de woningen in Nederland. De keuken is buiten op straat. Het straatje is een soort erf waar allemaal familieleden wonen. Na de lunch liepen Selvamani en ik de 'stad' in. De inwoners zijn niet gewend een lange, blanke, blonde vrouw op straat tegen te komen. Iedereen keek naar me, stond stil, draaide zich om en liep achter me aan. Voor filmsterren moet dit heel normaal zijn. Wat ben ik blij dat ik geen filmster ben, ik voelde me helemaal niet prettig bij al die aandacht.
'80 stijl van de woningen in Nederland. De keuken is buiten op straat. Het straatje is een soort erf waar allemaal familieleden wonen. Na de lunch liepen Selvamani en ik de 'stad' in. De inwoners zijn niet gewend een lange, blanke, blonde vrouw op straat tegen te komen. Iedereen keek naar me, stond stil, draaide zich om en liep achter me aan. Voor filmsterren moet dit heel normaal zijn. Wat ben ik blij dat ik geen filmster ben, ik voelde me helemaal niet prettig bij al die aandacht. De markt werd goed bezocht. Vanuit de hele omgeving komen mensen naar deze markt om inkopen te doen. Mijn wandeling door de 'hoofdstraat' heeft er in ieder geval voor gezorgd dat iedereen de volgende dag een Selvamani vroeg wie ik was, waar ik vandaan kwam en wat ik hier deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten