Run for soap full marathon San Francisco 23 July 2023

Op 23 juli 2023 loop ik de hele marathon van San Francisco. Deze marathon ren ik voor de uitbreiding van de zeepmakerij met hoge kwaliteit virgin kokosolie en handgemaakte zeep voor de Indiase stichting Centre for Women's Development and Research (www.CWDR.org). Het doel is om €7.500,- op te halen. Met een donatie van slechts 30,- help je al om het inkomen van twee gezinnen, ofwel 10 personen, structureel te vergroten met dit project. 

Op dit moment loopt de aanvraag voor ANBI status van stichting CWDR. Zodra hier meer over bekend is, komt hier meer informatie over de donatie mogelijkheden.

In 2009 heb ik als vrijwilliger met stichting CWDR in India een zeepmakerij ontwikkeld. Voor mij is er in 14 jaar veel veranderd. Ik voel mij gezegend met ons gezin en twee gezonde kinderen, een fijn huis en voldoende inkomsten. Ik voel mij fit en wil de uitdaging aangaan om de hele marathon van San Francisco te lopen, in plaats van de halve. Dit wil ik graag inzetten en delen voor dit goede doel waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Help jij mee het streefbedrag te bereiken en geef je mij dat extra zetje om de marathon uit te lopen?

Ook in India is veel veranderd. De Panchayat (=gemeente) Edaikazhinadu waar de zeepmakerij staat heeft circa 32.800 inwoners en is samengesteld uit 23 dorpen. De zeepmakerij staat in Panaiyur en is één van deze 23 dorpen. De meeste gezinnen in Edaikazhinadu bestaan uit twee volwassenen en drie kinderen. Een gezin moet vaak rondkomen van slechts 5 tot 10 cent per dag. 

Werkgelegenheid is het grootste probleem in deze dorpen. Landbouw biedt slechts 3-4 maanden werkgelegenheid dus de meeste mannen migreren naar steden. Tijdens Covid zijn veel van hen hun baan en inkomsten kwijtgeraakt. De inkomsten van 5-10 cent per gezin, komen vaak uit de verkoop van vruchten van kokos-, mango-, jackfruit- en cashewnotenbomen.

Projectdoelen:

🥥De economische ontwikkeling van de regio verbeteren en kansen en inkomen van arme vrouwen vergroten door productie van hoge kwaliteit virgin kokosolie en handgemaakte zeep voor de commerciële markt.

🛺Gebruik van lokale geproduceerde producten zoals kokosnoten uit kokosbomen in tuinen van gezinnen.

👩‍🏫Vergroten vaardigheden van de lokale bevolking om een bedrijf te runnen.

Projectonderdelen/Activiteiten:

🧼Ontwikkelen en versterken van het lokale kennisniveau door uitbreiding van de zeepfabriek met de productie van kokosolie.

📊Verhogen van de productie van kokosnoten door het verstrekken van hoogproductieve rassen, mest en technische diensten aan vrouwen.

⚙Aanschaf van faciliteiten om de Virgin Kokosolie te produceren en gebruiken voor de handgemaakte zeepmakerij.

📝Het initiëren van het proces om een productiebedrijf op te richten met vrouwen als meerderheidsaandeelhouders.

Verwachte resultaten:

💶De verwachting is dat het inkomen van 500 vrouwen en hun families toeneemt door extra productie van kokosnoten.

🏺Ontwikkeling van commercieel levensvatbare productie voor virgin kokosolie in Edaikazhinadu Panchayat.

🏘Het inkomen en de levenskwaliteit in de dorpen van Edaikazhinadu Panchayat verbetert.

⏩Het proces om een productiebedrijf op te richten wordt opgestart.

Zeepfabriek in gebruik!

Veel herinneringen aan mijn tocht naar India komen de laatste tijd boven. Het is bijna een jaar geleden dat ik vertrok (16 juni). Ik vind het dan ook fantastisch dat ik vandaag berichten uit India ontvang met foto's van de zeepfabriek. Op de vloer liggen tegels, de machines staan erin en zeep wordt geproduceerd. Het gebouw wordt ook gebruikt om olie van cocosnoten te maken. Het zien van de foto maakt me wel heel nieuwsgierig om het gebouw te gaan bekijken. Maar een bezoek aan India laat nog even op zich wachten.

Nederland

Nederland is koud. Ik ben blij dat er gisteren sneeuw is gevallen, dat maakt de kou voor mij een stuk dragelijker. Het is prachtig met de lichtblauwe lucht. Een landschap dat ik in India niet kon zien.
Hans en ik zijn vrijdag 11 december veilig in Brussel geland. We waren 15 minuten te vroeg en de koffers kwamen ook snel. Mijn ouders haalden ons op. Ik vond het apart dat het om 8:00 's morgens nog donker was. In India komt de zon tussen 6:00 en 6:30 op, of het nu winter of zomer is. Hans had aan het eind van onze vakantie een verkoudheid in India opgelopen. Temperatuurverschillen tussen airco's en buitentemperatuur, tocht door openstaande ramen en vieze lucht in Chennai beïnvloeden de gezondheid. Terug in Nederland begon het met onze aankomst ook te vriezen. Hans is iets langer verkouden geweest dan ik, maar ondertussen zijn we beiden weer op de been.
Hans is weer aan het werk. Ik ben aan het solliciteren. Dat verloopt voorspoedig. We zien uit naar de feestdagen. We kijken terug op een bijzonder jaar en zijn benieuwd wat het komend jaar gaat brengen.

Paniyur zeepfabriek

Terug in Paniyur was ik blij te zien dat ze hier niet stil hebben gezeten. Het dak is op de zeepfabriek geplaatst. Aan het einde van de week is deze naar verwachting uitgehard. Dan moet er binnen nog het een en ander afgewerkt worden.De dames zijn intensief zeep aan het maken. Het ruikt lekker naar de geurolie die in de zeep verwerkt wordt. Enkele staffmembers zijn naar Kerala om daar in een zeepfabriek training te krijgen om zeep te maken.
Twee van de drie bestelde straatlantaarns op zonenergie zijn geplaatst. Ze verspreiden aangenaam licht in de donkere nachten. Vier extra zonnepanelen worden waarschijnlijk vandaag geplaatst. Er blijft sponsorgeld binnenstromen. Echt fantastisch. Een bedrag is door de smallgroup verzameld en heeft als doel enkele tft schermen in het computerlokaal. TFT schermen gebruiken minder energie. Door deze energiereductie kunnen alle computers op solarpower aangesloten worden.
Donderdag op vrijdag nacht (10-11 december) vliegen Hans en ik terug. Om 1:35 's morgens vertrekt het vliegtuig uit Chennai (Jet airways, 9w226). Naar verwachting landen we om 7:50 in Brussel, waar mijn ouders ons ophalen.

Vakantie

Via Madurai zijn we naar het zuidelijkste punt van India gereisd. Kanyakumary is de plaats waar een kerk staat die elke morgen om 6:00 een mis via de luidsprekers ten gehore brengt. De plaats is bekend om de bijzondere zonsopgang en -ondergang.Vervolgens zijn we met een taxi naar Kerala gegaan, waar we vier dagen in een beachresort in Varakala geluierd hebben. We sliepen in een traditionele Keralaanse cottage.

Na het beachresort zijn we in Allapey op een boathouse gestapt. Het leek net varen in Friesland, alleen dan met palmbomen langs de kade en de zeilen ontbraken op de boot.In friesland heb ik ook nooit verse kreeft laten vissen, om vervolgens als avondeten geserveerd te krijgen. Het was erg ontspannen.
Met de trein zijn we daarna naar Koichi gegaan. Daar hebben we een 'dutch cementry' bezocht en een kerk waarin Nederlanders begraven zijn. Erg bijzonder om in India Nederlandse grafstenen te lezen. Koichi is een havenstad. Met een soort bootbus verplaatsten we ons voor 2,50 rupees (68 rupees = 1 euro) per persoon tussen het vaste land en het eiland Fort Koichi.Naast Nederlanders, hebben in Koichi Portugezen en Chinezen gewoond. Van de Chinese invloeden vormen Chinese visnetten een bekende attractie. Met een nachttrein zijn we in 12 uur van Koichi naar Chennai gereisd. Weer een nieuwe ervaring, slapen bij het geluid van een denderende, toeterende trein. Deze trein is een zogehete 'superfast train'. Dat betekent in India dat de trein 12 uur doet over een afstand van 686 km. Tot het laatste moment was het spannend of we in de trein konden. We hadden de tickets laat gekocht, waardoor we op een wachtlijst stonden. Gelukkig wisten we 3 uur van tevoren dat we toch plaatsen hadden. Vanuit Chennai zijn we met een bus naar Pondicherry gegaan om de laatste dagen in franse sferen door te brengen.

Het hotel waar we zaten was net 1 maand open. Ze serveerden een fantastisch ontbijt op het dakterras.

Vakantie

Wij zijn momenteel in Varkala, een beach resort aan de onderkant van de westkust van India.
Lekker relaxen, leuk huisje gehuurd 'traditional Kerala style' (incl. enkele rat en kakkerlak :-S ).
Verse vis en kreeft zo uit de zee, prachtige uitzichten. Gelukkig blijft de drukte en het lawaai van de steden ons hier bespaard.

Vanuit Chennai zijn we vertrokken naar Madurai. We zaten in de trein tweede klas, qua ruimte en comfort zoiets als de oude hondekoptreinen bij ons. Een leuke belevenis en we hadden een leuk gesprek met een lokale meneer. Wel een enorme oefening in geduld, 7 uur achter elkaar rechtop op een klein bankje...
We zaten in een hotel waar het geen minuut stil was: tot 3 uur 's nachts getoeter voor de deur, vanaf 5 uur een moskee, daarna een kerk met ipv een kerkklok een soort ringtune en binnenin het hotel zowel verbouwingsactiviteiten als een lift waar Berdien Stenberg uit schalde zodra ie in beweging kwam.
Er was een prachtig tempelcomplex en een oud paleis waar 's avonds een lichtshow werd gehouden icm wat historische vertellingen.
Ook stond elke ochtend dezelfde tuktukdriver op ons te wachten, dat was wel zo makkelijk.
We hebben er ook een mooi Kashmiri vloertapijt gekocht, het onderhandelen kostte wel een middagje...

Kanyakumari was de volgende plaats, het ligt op het zuidelijkste puntje van India. In april zou je er tegelijk de zon zien kunnen ondergaan en de maan zien opkomen. Een ander boek sprak weer van een gelijktijdige zonsop- EN ondergang, maar dat leek me wat stug. We vonden weer een leuk hotelletje met mooi uitzicht over het strand vol vissersboten. Dit keer een moskee en een grote RK kerk, die vanaf 6 uur een hele mis op een krakend bandje uitzond. In tamil taal uiteraard en elke dag dezelfde mis, inclusief een doorstart van een haperende plaat met gezang.

Vanaf daar zijn we binnendoor gereden met een Hindustan Ambassador taxi, een soort Fiat uit de jaren vijftig met een comfortabele achterbank met stalen veren. De provincie Kerala is veel groener en koeler dan Tamil Nadu, waar we tot nu toe verbleven. Rubebrbomen, tabak, kokospalmen, ananasplanten etc..

Komende week huren we een 'houseboat' voor een dagje. Daarmee kan je een trip door de backwaters maken, een deltagebied.
We vermaken ons best en leren veel over India.
Tot over twee weken!

Samen

Hans is donderdag op vrijdag nacht veilig gearriveerd. De koffer kwam snel, dus om 00:45 zagen we elkaar weer in levende lijve. Vrijdag slapen en de omgeving van het CWDR kantoor doorgewandeld. 's Avonds gegeten bij Balakrishnan en Renuka, de directrice van CWDR. Vanmorgen hebben we een bijeenkomst voor kinderen, georganiseerd door CWDR. Vervolgens naar Paniyur. Om 17:00 kwamen de kinderen aan wie ik engels heb geleerd. We hebben er een leuk feestje van gemaakt. Maandag gaan we met de trein naar Madurai. Vervolgens is het plan om via het zuidelijkste punt van India naar Kerala te reizen.