Prathabanama

Deze onmogelijk uit te spreken naam behoort toe aan een kleine village in Zuid India. De NGO Yusuf Meherally Centre produceert hier onder andere zeep, olie, tassen, manden, eten, matten en touw met lokale producten en vrouwen. De afgelopen dagen heb ik met de staff de plek bezocht. Een rit van circa 250km, waar we meer dan 5 uur over gedaan hebben. Dat is hier heel normaal. Het busje rijdt niet harder dan 80km en ook de smalle wegen, hobbels in de weg en onverwachte bewegingen van mensen en dieren op en rond de wegen dwingen je langzaam te rijden.

Zo hadden we ook kunnen reizen. Veilig? Nee. Maar bijzonder vind ik wel dat altijd de mannen buiten hangen. Vrouwen worden naar binnen geduwd, kiezen een andere bus of reizen niet.

YMC maakt hier nog geen zeep voor de huid. De zeep die je hier ziet wordt gebruikt voor de afwas. Het proces is eenvoud en eisen aan deze zeep zijn lager dan eisen voor lichaamszeep.
Een aparte ruimte is ingericht als laboratorium. Hier wordt de kwaliteit van zeep, etenswaren en olie getest. Echt iets wat hier in Paniyur ook opgericht moet worden, naar mijn idee. Een machine waarin van allerlei producten olie gemaakt kan worden. Hier wordt sesamzaad verwerkt tot olie. Vervolgens wordt het aftreksel van het sesamzaad verkocht of verwerkt in bijvoorbeeld voedsel.Big business waren de verschillende chips soorten die de vrouwen maken. Het wordt gefrituurt, verpakt in zakjes van 75gram en verkocht voor 5 Rs per stuk.

Van jute worden tassen genaaid.Manden van palmbladeren. Deze training heeft CWDR ook aan haar leden gegeven.

De resten van kokosnoten worden in India meestal gebruikt om vuur te maken om bijvoorbeeld te koken. Vuur stoot CO2 uit. Deze NGO heeft machines waardoor de resten omgezet worden in verschillende producten. Eerste wordt het draadachtige materiaal aan de binnenkant met een machine verwijderd van de harde schil. Harde delen worden eruit gehaald en het materiaal wordt verwerkt tot touw. Veel touw wordt gebruikt door vissers. Verder verwekt de NGO het touw tot deurmatten in het frame dat hier te zien is.Het touwachtig materiaal wordt ook gezeefd. De kleine delen die je hier ziet zijn vruchtbaar en daardoor bruikbaar om te verwerken in de grond van tuinen.
Er zijn overeenkomsten tussen Prathabanama en Kuthambakkam die het welslagen van deze projecten beinvloed.

• De betrokkenheid van de Panchayat (overheid) is bij beide projecten intensief. De Panchayat staat achter het verbeteren van de lokale economie en stimuleert de bevolking deze lokaal geproduceerde produkten te kopen.
• Daarnaast werd bij beide NGO's (een deel van de) zeep geproduceerd nadat er concrete vraag naar was.
• Verder worden de werkzaamheden verdeeld over 5 tot 10 verschillende villages.
• Beide NGO willen fondsen inzetten om de projecten verder te ontwikkelen en vragen mij support in hun projecten.

Verschillend wordt omgegaan met de financiering van de arbeid van de vrouwen. In Kuthambakkam betaalt de NGO loon aan de vrouwen. In Prathabanama worden de trainingen voor de vrouwen betaald en een eerste betaling om het project van de grond te krijgen. Vervolgens is het project zelfstandig en wordt de winst van de producten verdeeld over de vrouwen die aan het producte gewerkt hebben. Dit is niet zomaar gedaan. De NGO is gestart na de tsunami (2004) en vol trots konden ze zeggen dat de meeste projecten dit jaar zelfstandig draaiden.

Ik ben erg tevreden met het verloop van deze excursie. De staff heeft veel gezien en verschillende indrukken gekregen van wat er mogelijk is. Ze hebben allemaal aangegeven wat hen het meest geraakt heeft en welke actie ze gaan ondernemen.

Ik blijf me verbazen hoe ontspannen Indiase mensen slapen in vervoermiddelen. Schokken, remmen, slingeren, het lijkt hen niet te beinvloeden, ze slapen gewoon door. Een groot voorbeeld hoe je met de Indiase omstandigheden kunt omgaan. Gewoon laten gebeuren en jezelf blijven. Niet reageren op dingen die je niet of moeilijk kunt beinvloeden. Ik heb geen oog dicht gedaan tijdens de reis...