Via Madurai zijn we naar het zuidelijkste punt van India gereisd. Kanyakumary is de plaats waar een kerk staat die elke morgen om 6:00 een mis via de luidsprekers ten gehore brengt. De plaats is bekend om de bijzondere zonsopgang en -ondergang.
Vervolgens zijn we met een taxi naar Kerala gegaan, waar we vier dagen in een beachresort in Varakala geluierd hebben. We sliepen in een traditionele Keralaanse cottage.
Na het beachresort zijn we in Allapey op een boathouse gestapt. Het leek net varen in Friesland, alleen dan met palmbomen langs de kade en de zeilen ontbraken op de boot.
In friesland heb ik ook nooit verse kreeft laten vissen, om vervolgens als avondeten geserveerd te krijgen. Het was erg ontspannen.
Met de trein zijn we daarna naar Koichi gegaan. Daar hebben we een 'dutch cementry' bezocht en een kerk waarin Nederlanders begraven zijn. Erg bijzonder om in India Nederlandse grafstenen te lezen. Koichi is een havenstad. Met een soort bootbus verplaatsten we ons voor 2,50 rupees (68 rupees = 1 euro) per persoon tussen het vaste land en het eiland Fort Koichi.
Naast Nederlanders, hebben in Koichi Portugezen en Chinezen gewoond. Van de Chinese invloeden vormen Chinese visnetten een bekende attractie. Met een nachttrein zijn we in 12 uur van Koichi naar Chennai gereisd. Weer een nieuwe ervaring, slapen bij het geluid van een denderende, toeterende trein. Deze trein is een zogehete 'superfast train'. Dat betekent in India dat de trein 12 uur doet over een afstand van 686 km. Tot het laatste moment was het spannend of we in de trein konden. We hadden de tickets laat gekocht, waardoor we op een wachtlijst stonden. Gelukkig wisten we 3 uur van tevoren dat we toch plaatsen hadden. Vanuit Chennai zijn we met een bus naar Pondicherry gegaan om de laatste dagen in franse sferen door te brengen.
Vervolgens zijn we met een taxi naar Kerala gegaan, waar we vier dagen in een beachresort in Varakala geluierd hebben. We sliepen in een traditionele Keralaanse cottage.
Na het beachresort zijn we in Allapey op een boathouse gestapt. Het leek net varen in Friesland, alleen dan met palmbomen langs de kade en de zeilen ontbraken op de boot.
In friesland heb ik ook nooit verse kreeft laten vissen, om vervolgens als avondeten geserveerd te krijgen. Het was erg ontspannen.Met de trein zijn we daarna naar Koichi gegaan. Daar hebben we een 'dutch cementry' bezocht en een kerk waarin Nederlanders begraven zijn. Erg bijzonder om in India Nederlandse grafstenen te lezen. Koichi is een havenstad. Met een soort bootbus verplaatsten we ons voor 2,50 rupees (68 rupees = 1 euro) per persoon tussen het vaste land en het eiland Fort Koichi.
Naast Nederlanders, hebben in Koichi Portugezen en Chinezen gewoond. Van de Chinese invloeden vormen Chinese visnetten een bekende attractie. Met een nachttrein zijn we in 12 uur van Koichi naar Chennai gereisd. Weer een nieuwe ervaring, slapen bij het geluid van een denderende, toeterende trein. Deze trein is een zogehete 'superfast train'. Dat betekent in India dat de trein 12 uur doet over een afstand van 686 km. Tot het laatste moment was het spannend of we in de trein konden. We hadden de tickets laat gekocht, waardoor we op een wachtlijst stonden. Gelukkig wisten we 3 uur van tevoren dat we toch plaatsen hadden. Vanuit Chennai zijn we met een bus naar Pondicherry gegaan om de laatste dagen in franse sferen door te brengen.
Het hotel waar we zaten was net 1 maand open. Ze serveerden een fantastisch ontbijt op het dakterras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten